W ostatnim okresie poświęciłem sporo czasu na wyszukanie samochodu odpowiedniego dla nowej działalności, którą zamirzam otworzyć w okresie letnim. Przeglądając oferty samochodów wyprodukowanych po 2000 roku, a w zasadzie najczęściej w latach 2003-2005 można odnieść wrażenie że większość z nich to swego rodzaju pułapka, szczególnie na ludzi oszczędnych, chcących kupic samochód z silnikiem diesla, który jest niejako synonimem oszczędności i trwałości.
Guzik prawda. Obecnie inżynierowie w pogoni za coraz większymi mocami diesli, coraz niższym spalaniem i emisją gazów zatracili całkowicie umiar, i zapomnieli o głównym powodzie, dla którego ludzie kupujący samochód godzą się na bardziej śmierdzące spaliny i głośniejszą pracę silnika - o kosztach utrzymania.
Przykładów jest multum. Możemy zacząć od często spotykanych na naszych drogach Fordów - Focusa, Mondeo czy nawet Fiesty. We wszystkich współczesnych dieslach tego producenta miejsce standardowego koła zamachowego zajmuje koło dwumasowe, które w teorii powinno zmniejszyć spalanie i wydłużyć czas życia skrzyni biegów. W rzeczywistości jest to dodatkowy, znaczny koszt serwisowy, ponieważ koła dwumasowe nie są wystarczająco trwałe. Przeglądając fora internetowe spotkałem się z wieloma przypadkami gdy właściciele relatywnie nowych samochodów byli zmuszani do zmiany koła dwumasowego przy przebiegach rzędu 30-50 tyś km, a standardem jest wymiana tego elementu przy zmianie sprzęgła, co w efekcie podbija koszt wymiany o... ponad 1500 zł!

Parę lat temu miałem przyjemność być właścicielem Mitsubishi Galanta, a raczej Galantów, bo było ich kilka w różnych wersjach. Zaczęło się od kanciatego E15, później różne wersje E3x, wraz z najmocniejszą dostępną na rynku polskim GTi Dynamic. Niestety, jak dotąd nie spełniło się moje "marzenie" o posiadaniu pełnej wersji VR-4. Nie takiej grzebanej, przerabianej z Dynamic-4 bądź GTi 4x4, a prawdziwego, rajdowego VR.
Prawdziwy VR-4 pierwszej generacji dysponował 2 litrowym, turbodoładowanym silnikiem o mocy 195-240 koni, napędem na wszystkie koła, tylną osią skrętną oraz - w niektórych wersjach - elektronicznie kontrolowanym, pneumatycznym zawieszeniem.
W zasadzie na tym można by skończyć wywód, ale akurat w Galantach najmniej ważne są dane techniczne. Te auta mają duszę. Czasem wredną, jak te moje - które mnie wypompowały z pieniędzy do ostatka. 
Mimo tego do dzisiaj jak widzę Gala w dobrym stanie, niezależnie czy z 150 konnym benzynowym silnikiem, czy 75 konnym dieslem zawsze się obracam. Przypomina mi się wygoda tego samochodu, przyjemność z jazdy, wygodne fotele i przemyślane rozwiązania. Japończycy może nawalili pod maskę elektroniki na kilogramy, ale do wszystkiego było logiczne dojście, i nie było kretyńskich rozwiązań takich jak np. dokręcanie miski olejowej od strony skrzyni biegów (FORD), puszczenie pompy hamulcowej na pasku (!!!! - Citroen - strzela pasek klinowy i nie mamy hamulców!) czy też różnego rodzaju niedoróbek.